Angst bij vaders, angst bij kinderen

Omschrijving

De rol van vaders ten aanzien van angst en andere stoornissen bij kinderen en adolescenten is in onderzoek verwaarloosd. Vaders hebben een andere inbreng in de opvoeding dan moeders. Die andere inbreng heeft ook zijn invloed op de wijze waarop psychopathologie bij kinderen ontstaat. Hieruit volgt dat vaders bij de behandeling van hun kind meer betrokken moeten worden dan nu het geval is, en vanuit een visie op hun specifieke inbreng worden ingeschakeld.
Dit artikel is een samenvatting van het manuscript Fathers’ Role in the Aetiology, Prevention and Treatment of Child Anxiety: A review and New Model, Susan Bögels, Vicky Phares (52 blz). Omwille van de leesbaarheid zijn de verwijzingen naar de diverse onderzoeken niet in de tekst opgenomen. Lezers die graag kennis willen nemen van de bronnen en diverse onderzoeken verwijzen we naar Clinical Psychology Review (2007).
E-mail: s.m.bogels@uva.nl


Vaders ontbreken

Er is genoeg bewijs dat de afwezigheid van een vader in het gezin effect heeft op de kinderen. Agressie en at risk gedrag neemt toe en schoolprestaties worden slechter. Over het effect op angsten bij kinderen is tot nu toe minder bekend. Wel zijn diverse factoren vastgesteld waarmee ouders invloed kunnen uitoefenen op angst van hun kind. Het gaat dan bijvoorbeeld om voorbeeldgedrag, de manier van aanmoedigen, (over)bescherming, (over)controle, acceptatie, steun, afwijzing, aanmoedigen om te vermijden, betekenisverlening aan situaties, het onderkennen en uiten van emoties, conflicten tussen ouders en psychopathologie bij ouders. Maar daarbij wordt de mogelijkheid over het hoofd gezien dat vaders en moeders de angst van kinderen op verschillende manieren beïnvloeden.
We zien vaders bij angstgedrag vaker grenzen stellen terwijl moeders meer geruststellen. Bij deze taakverdeling is het denkbaar dat grenzeloos gedrag van vader dan wel het ontbreken van geruststelling door moeder angst bij het kind oproept, wanneer zij elkaars tekorten niet opvangen. De wijze waarop ouders elkaars falen bij het ontstaan van angsten kunnen compenseren, de rol die zij ieder apart hebben in de verschillende ontwikkelingsstadia van hun kind en de interactie met de sekse van het kind zijn echter zelden onderwerp van onderzoek geweest.