De pedagoog als homo clausus. Over de akademiese ruimte van en voor de opvoedkunde.

Omschrijving

‘Theoretische pedagogiek bestaat nog.’ Met deze veelzeggende zin opent de bundel opstellen, verschenen in 1982 onder de titel Theoretische pedagogiek, geredigeerd door B. Spiecker, B. Levering e.a.. Men heeft met dit boek ongetwijfeld een histories dokument in handen, of het hier nu gaat om de laatste ademtocht van een met de ondergang bedreigd vakgebied dan wel om het eerste klaroengeschal van de schare die het tij zal doen keren. Dat laatste lijkt – uiteraard – de bedoeling; of dat ook zal lukken, zal de geschiedenis ons leren. Het is mede afhankelijk van de vraag in hoeverre de redelijkheid in het gevecht om akademiese ruimte nog overeind kan blijven. Redelijkheid, in de ruimste zin van het woord, is in elk geval één motief dat aan dit boek ten grondslag ligt.

In de inleiding wordt gewag gemaakt van een grote diversiteit aan opvattingen; de meeste, maar niét alle, gangbare opvattingen zijn erin te vinden. Mét de samenvoeging daarvan wordt uitgenodigd tot diskussie. Om die reden denk ik ook meer recht te doen aan dit boek door op die uitnodiging in te gaan, dan door de afzonderlijke artikelen of delen van het boek samen te vatten en te bespreken (de bijdragen zijn gerangschikt onder een methodies en een thematies gedeelte).