Good Practices

Omschrijving

Voor- en vroegschool (VVE) Den Haag 

Voor- en vroegschoolse educatie is nadrukkelijk bedoeld om achter- standen bij kinderen in te lopen. Dat kan alleen als de educatieve kwaliteit, de mate van taal- en cognitieve stimulering, in de groepen voldoet. In de praktijk is dat vaak nog niet het geval, blijkt uit landelijk onderzoek en landelijke monitoring door de Inspectie. In het algemeen slagen pedagogisch medewerkers (PM'ers) en leerkrachten er wel in om voldoende pedagogische en organisatorische kwaliteit te bieden. Dat betekent dat de leerlingen zich veilig voelen, dat er een positieve sfeer is en dat er bijvoorbeeld weinig onderwijstijd wordt ‘verspild’. De educatieve kwaliteit blijft echter achter. Dat is een fors probleem, zeker in steden zoals Den Haag met grote achterstandsproblematiek. Opvallend genoeg wordt dit ‘achterblijven’ van de educatieve kwaliteit vaak niet herkend op de werkvloer.

De inspectie van het onderwijs constateerde al in 2016 dat de interactievaardigheden van leerkrachten en PM’ers kunnen worden versterkt: ‘Er zijn nog veel leerkrachten en PM’ers die vooral zelf aan het woord zijn. Zij bieden kinderen te weinig mogelijkheden om samen te werken aan opdrachten en om zelf mogelijkheden te ontdekken om problemen en vraagstukken op te lossen’. Een ander concreet voorbeeld is het stellen van vragen. Er worden vooral taalcontrolerende vragen gesteld (‘wat voor kleur heeft jouw broodtrommel’?), in plaats van taalstimulerende vragen (vertel eens, waarom heb je een broodtrommel nodig?). Educatieve kwaliteit gaat met name over de interactie tussen leer- kracht of PM’er en kind en het vermogen van de leerkracht en PM’er om de interactie naar een hoger niveau te tillen. De kern van zinvolle gesprekken met jonge kinderen is: ze duren langer dan gewoonlijk, de deelnemers aan het gesprek hebben een (min of meer) gelijkwaardige rol en er wordt flink nagedacht en geredeneerd. Met derge- lijke conversaties wordt het taal- en denkvermogen van kinderen gestimuleerd.