Het werk van Selma Fraiberg (1980)

Omschrijving

In vijf achtereenvolgende I-nummers heeft casuïstiek gestaan van Selma Fraiberg en haar medewerkers. We ronden de serie nu af met twee terugblikken: in dit nummer een kort artikel over oneigenlijke verwijzingen naar Fraibergs werk, en in het I-nummer van volgend jaar een overzicht van haar gehele oeuvre.
Namaak ligt altijd op de loer wanneer iets populair is, ongeacht of het stoere jeans zijn ofeen pakkend idee. Zo wordt de term ‘autisme’ her en der en op allerlei manieren gebruikt, terwijl het nog altijd een psychiatrische diagnose is. En naarmate zo’n begrip door méér mensen wordt gebruikt, verandert het van betekenis. Zoiets is ook aan het gebeuren met het door Fraiberg geïntroduceerde begrip ‘spoken in de kinderkamer’: iedereen kan er zich iets bij voorstellen en het past in vele the-rapeutischepulletjes — zo lijkt het althans. Vaak wordt slechts het beeld overgenomen, maar niet de indringende betekenis ervan, niet de bijbehorende benadering van ouders, noch de uit het beeld voortvloeiende methode.
Hieronder neem ik enkele namaakversies van Fraibergs spoken door; daarna probeer ik de kern van wat Fraiberg op het oog had terug te pakken.