Inleiding

Omschrijving

We zijn allemaal geneigd te oordelen over het gedrag van een ander. Zeker wanneer er 'kinderen in het spel zijn’ en nog meer wanneer wordt gevreesd dat de kinderontwikkeling gevaar loopt. Dan dringt zich de vraag op wie daarvoor verantwoordelijk is. We hebben dan vaak snel (en soms helaas terecht) een hard oordeel over ouders en hun opvoeding. Gedrag van ouders roept vaak heftige emoties bij ons op. Hoe oud men ook is, het feit dat we allemaal kind van onze ouders waren en blijven, zorgt ervoor dat ieder zich gemakkelijk kan inleven in het kind. Dat maakt begrijpelijk dat we die emoties ten aanzien van zowel ouders als kinderen zo sterk kunnen ervaren.
In opleidingen leren studenten en stagiairs door hun ervaringen in gesprekken met ouders dat ze moeten oppassen dat die sterke emoties niet de belangrijkste drijfveer van hun professioneel handelen worden. Ook beginnende en ervaren hulp- en dienstverleners herkennen dat gevaar. Voor iedere professional die met kinderen werkt en dus met ouders moet samenwerken, blijft het lastig zich van die emoties vrij te spelen, maar dat is wel noodzakelijk. We bedoelen met ‘vrijspelen’ dat je die emoties tijdig herkent en ze zó leert hanteren dat ze niet richtinggevend zijn in je professionele houding naar ouders en kinderen.