Je naaste buur is beter dan je verre broer

Omschrijving

Interview met Maryan Anshur Omar, voogd en gezinsvoogd bij Stichting Nidos, jeugdbescherming voor vluchtelingen.


Van Somalië naar Nederland

Ik kwam 13 jaar geleden als vluchteling naar Nederland met een zus en een vriendin en haar dochtertje, omdat er burgeroorlog in Somalië was. Mijn ouders komen oorspronkelijk uit Noord-Somalië. Sinds 1972 woonden zij in de hoofdstad Mogadishu, in Zuid-Somalië.

De burgeroorlog ontstond doordat de hoofdclans onderlinge problemen kregen. Ik behoor tot de subclan ‘Daaroord’ van de hoofdclan ‘Saab’. Iedereen van mijn stam werd destijds mishandeld en vermoord of weggejaagd, ook mijn familie. Het maakte toen niet uit waar je terechtkwam, als je maar veilig was. Mijn moeder en oudste zus vluchtten naar Noord- Somalië, een andere zus naar Engeland, mijn broer naar Aboe Dhabi (Verenigde Arabische Emiraten) en mijn jongste zus en ik naar Nederland. Mijn moeder had er veel moeite mee dat wij alles verloren. Mijn vader overleed toen ik jong was, en mijn moeder stond hierdoor alleen voor de verzorging en de opvoeding van de kinderen. Zij was een zakenvrouw en had een winkel. Zij heeft in haar eentje veel opgebouwd, maar moest alles achterlaten.

Clans spelen een grote rol in Somalië. Het is een groep met een eigen naam, kenmerken, tradities en gedachtegoed. Alle Somaliërs stammen af van de broers Samaal en Saab, en zijn afstammelingen van de profeet Mohammed. De twee hoofdclans in Somalië zijn de landbouwclan met afstammelingen van Saab en de nomadenclan met afstammelingen van Samaal. Deze kun je onderverdelen in clans, die op hun beurt weer zijn onder te verdelen in subclans en familiegroepen, zogeheten rers. Het behoren tot een clan verschaft je status. Een van de belangrijkste verschillen tussen de hoofdclans is dat in de nomadenclans iedereen aan elkaar gelijk is, terwijl in de landbouwclans sprake is van hiërarchie. De clans spelen een belangrijke rol in de maatschappelijke verhoudingen, de politiek en in oorlogssituaties. (Van Keulen en Van Beurden, 2002)