Katie-Lee Weille interviewt Vivian Shapiro - Het belang van verhalen èn griezelsprookjes

Omschrijving

Voor adoptie is veel innerlijke kracht nodig, stelt u, maar hoeveel mensen beschikken daarover? Hoe voorkom je dat het kind in een conflictsituatie terecht komt, en botsende loyaliteiten voelt? En toen U vertelde over een adoptiemoeder die zeker wist dat de biologische moeder haar autoriteit niet zou betwisten, vroeg ik me af of je daar óóit zeker van bent.
Ouders wagen het erop. In het geval waarover ik vertelde hadden zij geluk. Ze vonden een jonge vrouw die gezond en sterk was, en bereid om de baby af te staan aan mensen die waarschijnlijk stabiele en lieve ouders zouden zijn. Maar andere draagmoeders kunnen het afgeven van het kind niet aan en wegen ook niet af wat goed is voor het kind. Dan komen er problemen.
Het is een nieuwe ontwikkeling in adoptieland, en we moeten nog ontdekken welke aspecten ervan het meest kwetsbaar zijn. Een echt goed antwoord heb ik dus niet.
Hetzelfde geldt ook enigszins voor adoptie van oudere kinderen, al is er dan meestal een instelling die hulp biedt aan degene die het kind heeft afgestaan én aan het adoptiegezin. Dat geeft de biologische ouder de gelegenheid om te rouwen en de draad van haar leven weer op te pakken, en de adoptieouders om hun relatie met haar duidelijk af te grenzen. Zijn er te veel conflicten, dan grijpt de kinderrechter in.
Het is hoe dan ook een zaak van onderhandelen en wederzijds begrip kweken, en gemakkelijk is het nooit. Zekerheid heb je ook nooit.
U zei dat er wettelijke en ethische richtlijnen voor dergelijke situaties worden ontwikkeld. Kunt er een paar noemen?
Eigenlijk zijn het dezelfde richtlijnen als bij echtscheiding: wanneer een relatie of situatie schadelijk is voor het kind, legt de kinderrechter een beperkte bezoekregeling op of gaat een maatschappelijk werker mee bij bezoeken. Het contact wordt van bovenaf gestructureerd.