Kolom - Zonder care geen cure

Omschrijving

Wanneer ouders mij bellen voor een afspraak probeer ik ze meteen af te schrikken met een wachtlijst van 6 maanden voordat ze hun probleem hebben verteld. Want als ik eenmaal hoor hoe ouders zich zorgen maken over hun kind of hoe het mogelijk te lijden heeft, dan dreig ik toch te bezwijken en zoek ik gaatjes in mijn agenda die er niet zijn. Ik kan niet zo goed tegen huilende moeders, tegen wanhopige mailtjes, tegen schrijnend onrecht. Ik kan mezelf verwijten dat ik te graag reddertje wil spelen of psychologiseren dat ik vermoedelijk wel iets wil compenseren, maar dat blijft theorie. Het helpt me niet van de te grote caseload en de te lange wachtlijst af. Het weerhoudt me er ook niet van om tussendoor voor ouders onderzoeken te becommentariëren waarmee zij met hun kind een eng bos van onduidelijke scholen zijn ingestuurd.