Onderzoek onder de loep

Omschrijving

‘Verspreiding in Nederland van een aantoonbaar effectief programma voor oudertraining’ luidt de ondertitel van het proefschrift ‘Treating young children’s disruptive behavior pro-blems’ van Mariëlle Abrahamse (2015 Universiteit Twente). Dit proefschrift gaat over Parent-Child Interaction Therapy. Ook in ons land staan namelijk speciale PCIT-therapeuten klaar om ouders te leren hoe hun probleemkind aan te pakken, maar of de methode ook bij Nederlandse ouders werkt moest nog worden aangetoond. De onderzoeksgroep was echter klein, en de vraag of een methode als PCIT effectief kan zijn met bepaalde soorten probleemkinderen, in welk land dan ook, werd niet gesteld.


In dit artikel bespreek ik globaal hoe PCIT werkt, de opzet van het promotieonderzoek en dan de opmerkelijke resultaten. Ondanks een hoog uitvalpercentage was er tevredenheid bij zowel afhakers als doorzetters in de onderzoeksgroep. In de controlegroep met gezinstherapie deed zich het omgekeerde voor: hoofdzakelijk doorzetters maar statistisch-significant minder tevredenheid. In een poging om dit te verklaren neem ik het gebruikte meetinstrument onder de loep. Die roept namelijk vraagtekens op, en de vraag of het theoretisch uitgangspunt van PCIT - ‘social learning’ - wel opgaat bij kinderen met een ‘sociale handicap’.


In een vervolgartikel (dat in het eerste nummer van 2017 in Ouderschapskennis verschijnt) ga ik vanuit het gezichtspunt van theorie van ouderschap1 (Van der Pas, 2003) in op dat theoretisch uitgangspunt en op de omgang met ouders in deze training. Want ook bij het uitgangspunt en bij de uitvoering van PCIT zijn er weer volop vraagtekens te zetten.