Specialistisch jeugdwerk voor de 2%

Omschrijving

Regulier jongerenwerk richt zich hoofdzakelijk op kwetsbare jeugd, zodat zij zich persoonlijk kunnen ontwikkelen en hun maatschappelijke participatie kunnen vergroten (Sieckelink, 2022). Jeugd die minder kwetsbaar is, wordt daarbij niet uitgesloten (Metz, 2020). In die zin heeft professioneel jongerenwerk een opmerkelijk brede doelgroep. Jongerenwerk neemt verschillende methodische vormen aan (Metz & Sonneveld, 2018; Metz et al., 2020). Bekend zijn de groepsgerichte activiteiten gericht op talent- en identiteitsontwikkeling. Daarnaast bestaan methodieken voor ambulant jongerenwerk, informatie- en adviesverstrekking aan doelgroepen en individuele begeleiding. Jongerenwerkers werken van oudsher in de leefwereld van de jongeren, zoals op straat en in jongerencentra. Steeds vaker zijn ze ook op scholen actief (Rijnders et al., 2021)3 . Verder dienen hedendaagse jongerenwerkers hun doelgroep zonder meer ook te ontmoeten op social media (Hamdiui & Van den Broek, 2019; Manders & Todorović, 2021). Professioneel jongerenwerk dat door een gemeente wordt betaald, is over het algemeen goed in staat om kwetsbare jongeren te bereiken (Van Bijsterveldt, 2013; Abdallah, 2017; Sonneveld et al., 2019; Sonneveld et al., 2020; Tuenter et al., 2021; Rekenkamer Rotterdam, 2022). Ondanks dat succes op de kwetsbare groep is het jongerenwerk helaas niet toereikend om een zekere risicogroep te bereiken. In onderzoek vanuit het lectoraat Aanpak Jeugdcriminaliteit lopen we regelmatig tegen dat gegeven aan4 . Het gaat om de groep die verantwoordelijk wordt gehouden voor ernstige overlast en jeugdcriminaliteit, veelal in groepsverband. Als het gaat om regulier jongerenwerk valt deze doelgroep jeugd in dat opzicht buiten boord in flink wat buurten van grotere en kleinere gemeenten. Jongerenwerkers van reguliere welzijnsorganisaties komen op zulke locaties soms tot op zekere hoogte nog wel in verbinding met deze doelgroep. Alleen ondervinden zij niet zelden moeilijkheden om hen te betrekken bij groepsgerichte activiteiten of individuele begeleiding (richting hulp, werk of opleiding). Laat staan dat zij in staat zijn hen aan te spreken op risicovol of regelovertredend gedrag5 . Van dat laatste is het overigens de vraag in hoeverre deze jongerenwerkers dat altijd als hun taak zullen zien. Jongerenwerk is immers geen gemeentelijke handhaving en deze doelgroep heeft duidelijk iets anders nodig heeft dan de reguliere benadering (Van den Broek, 2018). Nog een knelpunt is de soms moeizame samenwerking met de politie (Sieckelink & Kaulingfreks, 2022). Afstemming en informatiedeling tussen politie en jongerenwerkers kan spaak lopen. Welzijnsorganisaties willen doorgaans ook geen verlengstuk te zijn van het veiligheidsdomein6 . Bovendien zijn individuele jongerenwerkers soms bang hun (broze) vertrouwensband met deze doelgroep en aanverwante jeugd op het spel te zetten. Openlijke samenwerking en informatieuitwisseling met de politie lijkt strijdig met een ‘no-snitch’-cultuur op straat (De Jong, 2007) of een breder gedragen zwijgcultuur in gemarginaliseerde buurten (Zwinkels, 2021; Tops, 2018).