Vaders voor het stereo-effect. Reflectie op onze eigen praktijk

Omschrijving

In dit artikel laten de themaredacteuren aan de hand van hun eigen caseload zien hoe zij met vaders omgaan in hun praktijk voor kinder- en jeugdpsychologie/psychotherapie. De conclusie is dat het beter kan. Er zijn niet altijd plausibele redenen aan te wijzen waarom vaders niet komen. En misschien gaan hulpverleners wel te snel met hun afwezigheid akkoord.
Trefwoorden: aanwezigheid van vaders, caseload
Louise van den Broek is als kinder- en jeugdpsycholoog en ouderbegeleider werkzaam in een eigen praktijk in Enkhuizen.
E-mail: vandenbroek.louise@planet.nl
Inleiding
Als aanzet voor dit thema hebben wij — de themaredacteuren — de caseload van onze eigen praktijken in Den Haag en Enkhuizen onder de loupe genomen. Doen vaders er in onze hulpverleningspraktijk toe? Hebben wij ze wel nodig om informatie over de ontwikkeling van het kind boven tafel te krijgen, en een analyse van de problematiek te maken? Het is als met je ogen. Als je één oog afplakt (vader weglaat) zie je nog steeds alles, maar de diepte ontbreekt. Zonder vaders krijgen we informatie maar met minder diepte, doordat de reflectie van vader ontbreekt. Vaders zijn wel degelijk van belang, al was het alleen maar om extra informatie te krijgen. Maar ook bij behandeling is succes groter wanneer beide ouders de kar kunnen trekken, dan wanneer een van hen er alleen voorstaat. Genoeg reden om vaders zoveel mogelijk te zien.