Van de redactie

Omschrijving

Het aantal echtscheidingen in ons land neemt nog steeds toe en bijna alle hulpverleners krijgen in hun werk dan ook met echtscheidingsperikelen te maken. Op het ogenblik strandt ruim 40 procent van de huwelijken (in 1980 was dat 24 procent) en zeker waar er kinderen in het geding zijn, nemen de conflicten tussen de voormalige partners toe. De percentages zijn verontrustend, zo lezen we in de bijdrage van Lianne van Lith en Jocelyn Weimar. In hun artikel analyseren zij het conflictverloop met als oogmerk: wat helpt 'scheidende’ ouders in hun rol als 'blijvende’ ouders?
Het proces dat leidt van partner tot expartner gaat niet zonder slag of stoot. Vaak duurt dit loskomen van elkaar zo’n twee tot drie jaar. En in de tussentijd zullen de ouders soms schurend en zoekend een nieuwe balans moeten zien te vinden om samen invulling te geven aan de opvoeding. Dat een en ander niet meteen even soepel loopt, is ook logisch. Aleide Hendrikse-Voogt beschrijft een case om dit te verduidelijken.
Liesbeth Groenhuijsen gaat in op de pijn en woede bij het verlies van liefde door scheiding. Mensen hebben geen recht op geluk, maar ze hebben wel het recht ernaar te streven. Ongeluk en tegenspoed, mits niet al te verwoestend, leiden vaak tot persoonlijke groei. We zouden er dus wel wat zuiniger op mogen zijn. Duurzame liefde vraagt een inspanning, allereerst van de partners. Maar wetende dat vele complexe scheidingen risico’s voor de ontwikkeling van de betrokken kinderen met zich meebrengen, ligt daar ook een taak voor de samenleving en de professionals.