H10. Jeugdzorg: ideologie en beleid in Nederland en elders

Omschrijving

In de preambule bij het Verdrag inzake de Rechten van het Kind wordt het gezin omschreven als ‘de kern van de samenleving en de natuurlijke omgeving voor de ontplooiing en het welzijn van al haar leden en van kinderen in het bijzonder’. Verder zegt de preambule dat het kind ‘voor de volledige en harmonische ontplooiing van zijn of haar persoonlijkheid dient op te groeien in een gezinsomgeving, in een sfeer van geluk, liefde en begrip’. Maar al te gauw zijn we geneigd als vanzelfsprekend aan te nemen dat het gezin de eigenschappen bezit die in de preambule tot uitdrukking worden gebracht. In werkelijkheid is de gewenste sfeer van geluk, liefde en begrip er vaak één van pijnlijke onveiligheid, grote geslotenheid en afschuwelijke schadelijkheid (Waaldijk, 1988). Voor veel kinderen blijkt de kern of hoeksteen van de samenleving toch niet de veilige omgeving te zijn die hun in het Verdrag wordt toegewenst, maar zelfs de meest onveilige plek in hun bestaan. Verwaarlozing, kindermishandeling en seksueel misbruik zijn aan de orde van de dag. Dit blijkt onder meer uit de nota ‘Privé geweld – Publieke zaak’, waarin wordt vastgesteld dat huiselijk geweld de meest voorkomende geweldsvorm is in onze samenleving, waarvan ontelbare kinderen direct en indirect slachtoffer zijn (Ministerie van Justitie, 2002).