H7. Het gebruik van lijfstraffen in de opvoeding: tolereren of niet?

Omschrijving

Opvoeden is in ons land een zaak van de ouders. Zij kiezen ook de school die het beste past bij de levensbeschouwing waarin zij willen dat hun kinderen opgroeien. De ouderlijke vrijheid bij het opvoeden van kinderen is echter niet onbegrensd. Wanneer ouders hun kinderen seksueel misbruiken, laten prostitueren of anderszins exploiteren, verwaarlozen of mishandelen, dan grijpt de overheid in. Naast strafrechtelijk vervolgen op basis van het Wetboek van Strafrecht kan de overheid op basis van het Burgerlijk Wetboek dergelijke ouders ook in hun ouderlijke macht beperken. Dan moet er sprake zijn van dreigende lichamelijke ondergang van het kind, misbruik van de ouderlijke macht, verwaarlozing van de belangen van het kind, ongeschiktheid of onmacht van de ouder om zijn plicht tot verzorging en opvoeding te vervullen, maar ook dreigende zedelijke ondergang van het kind kan een reden zijn (art. 254-278, Boek I, Burgerlijk Wetboek). Op 12 februari 2005 heeft de minister van Justitie, mr. P.H. Donner, bekendgemaakt voornemens te zijn om aan art. 247 een bepaling toe te voegen waarin staat dat in de opvoeding van kinderen geen plaats is voor het gebruik van fysieke straffen. Kinderrechters kunnen ouders onder toezicht stellen, en in ernstige gevallen ontheffen van of ontzetten uit de ouderlijke macht. Ouders en kinderen krijgen dan te maken met de gezinsvoogd die door de Raad voor de Kinderbescherming wordt benoemd. Als dat nodig is, kan een kinderrechter ook besluiten kinderen uit huis te laten plaatsen. De meeste ouders die hun kinderen misbruiken, verwaarlozen et cetera weten dat ze verkeerd handelen; in extreme gevallen zal hun dat onverschillig zijn. In ieder geval zullen ze zelden beweren dat hun gedrag moreel in orde is. Als de ouders niet overtuigd kunnen worden van de onjuistheid van hun gedrag, dan bestempelen we ze als amoreel.