Hoe narratief is narratief onderzoek?

Omschrijving

Neemt men de meest recente jaargangen van toonaangevende onderwijskundige en organisatiepsychologische tijdschriften uit het Angelsaksische taalgebied door, dan kan men er niet om heen: er wordt steeds meer onderzoek gepubliceerd dat narratief genoemd wordt. Dat betekent dat artikelen, als ze al niet volledig bestaan uit, dan toch flink gelardeerd worden met verhalen, dagboekmijmeringen, biografische episodes, persoonlijke overwegingen van onderzoekers en andere betrokkenen enzovoort. Dit roept vragen op en de meest voor de hand liggende is dan: Wat is dat narratief onderzoek precies? In een bijdrage voor de vorige pedagogendag in Groningen heb ik geprobeerd om die vraag te beantwoorden en om de discussie omtrent de wetenschappelijke legitimiteit van narratief onderzoek te reconstrueren (Verhesschen, 1996). De vragen die ik in deze tekst wil beantwoorden, luiden als volgt: kunnen in de opvattingen van Taylor en Ricoeur argumenten gevonden worden voor de eventuele meerwaarde van datgene wat onder het label narratief onderzoek samengebracht wordt? En daarmee samenhangend: voldoet men in narratief onderzoek aan de voorwaarden die terug te vinden zijn in de visies van Taylor en Ricoeur? Daartoe wil ik eerst de positie van Taylor met betrekking tot de menswetenschappen en die van Ricoeur met betrekking tot narratieve identiteit verduidelijken. Daarna zal ik dan proberen om de vragen te beantwoorden.