In gesprek met een onderzoeker

Omschrijving

De focus van dit interview is mevrouw Shapiro’s werk als collega van Selma Fraiberg in het Child Development Project1. Dat was tussen 1970 and 1980 2, en de lezers van dit tijdschrift zijn via vertalingen in het jaarlijkse I-nummer al enigszins vertrouwd met het fascinerende casusmateriaal dat de vele publicaties over het Project hebben opgeleverd. Al lezend wordt men ook steeds nieuwsgieriger naar de mensen achter het project. Fraiberg zelf, de oprichtster en motor ervan, stierf in 1981, en haar medewerksters verspreidden zich nadien over de Verenigde Staten. Een van hen was mevrouw Vivian Shapiro Ph.D.: de maatschappelijk werker van casus ‘Greg’ in het artikel ‘Spoken in de kinderkamer’3 en van casus Billy die in het volgende I-nummer verschijnt.
Vivian Shapiro heeft na het befaamde Project veel geschreven op het terrein van ouder-kindrelaties, over het belang van begrip voor andere culturen, en het nut van narratieve theorie als een klinische modaliteit. Zij heeft een privé-praktijk in Princeton, New Jersey, en blijft in werk en publicaties bezig met risicokinderen en risico-ouders. In 2001 publiceerde zij een boek over nieuwe wegen naar ouderschap. Daarin wordt gehechtheidstheorie herzien in het licht van niet-traditionele gezinsvormen. Haar werk richt zich nu op verbreding van ons begrip van gehechtheid in veranderende gezinsmodellen - niet alleen in de Verenigde Staten maar ook elders in de wereld.