Kiezen of delen

Omschrijving

‘Pleeggezinplaatsingen (...) roepen veel discussies op (...). De discussies zijn heftig en emotioneel’, aldus Weterings. Dat geldt ook voor haar betoog. Stijl en inhoud ervan dragen niet bij aan een rationele discussie over beleid in de pleegzorg. De stijl is tendentieus in die zin, dat ze veel beweert, maar zonder daar evidentie voor aan te dragen, en de stellingname is eenzijdig. Ik geef drie voorbeelden van zulke beweringen. ‘In hulpverlening en rechtspraak ligt de nadruk op het recht van de ouders.’ ‘Verlies van zijn pleegouder als hechtingspersoon wordt beleidsmatig niet beschouwd als een trauma voor het kind.’ ‘Moeders worden na uithuisplaatsing van een kind meestal geen competente opvoeders.’ Ik geef met opzet deze voorbeelden, omdat deze beweringen een rol spelen als argument voor de kern van haar betoog. Die kern is: geef pleegouders en pleegkind zo gauw mogelijk vastigheid over het perspectief van het kind, want dat is het allerbeste voor iedereen. Mijn verdere reactie spits ik hierop toe.