Omdat Jezus mij niet te dom vindt...

Omschrijving

Sinds de jaren zestig van onze eeuw is de aandacht voor de godsdienstige opvoeding en de specifieke religieuze behoeftes en mogelijkheden van mensen met een verstandelijke handicap sterk toegenomen. Wie het informatiecentrum van het Christelijk Pedagogisch Studiecentrum te Amersfoort bezoekt, vindt niet alleen een aparte kast met materiaal voor deze categorie, maar zelfs enkele tijdschriften en series die geheel gewijd zijn aan speciale catechese en dito liturgiek. Wie dit materiaal doorneemt, stelt vast dat het overwegend gericht is op de belevingskant van de godsdienst en op de creatieve verwerking van religieuze of aan de religie verwante ervaringen. De pastoraal werker in een inrichting voor verstandelijk gehandicapten of de onderwijzer aan een MLK-school heeft tegenwoordig een ruime keuze uit verhalen, spelletjes, tekenopdrachten, toneelstukjes en muziekideeën om de spirituele kant van verstandelijk gehandicapten te ontwikkelen. Weliswaar kunnen ook meer orthodox gestemden terecht bij het CPS voor traditionele, cognitief gerichte methoden betreffende onderricht in bijbelse geschiedenis of geloofskennis, maar onze indruk van het beschikbare materiaal is toch dat veel vaker de mens en zijn ervaringen centraal worden gesteld dan de rechte leer. Dat is natuurlijk niet verbazend, gelet op het dominante postmoderne theologische klimaat, waarin pluralisme en ervaringsgerichtheid in zwang zijn, en gelet op de capaciteiten van de mensen waar het materiaal voor bedoeld is. Wat in ieder geval ook in het oog springt, is dat contemporaine methoden verstandelijk gehandicapten niet slechts als opvoedelingen en zorgbehoeftigen zien, maar hen tevens - en vooral - als religieuze subjecten en participanten in het kerkelijk leven volstrekt serieus willen nemen en hen zoveel mogelijk gelijkwaardig aan mensen met een hoger IQ wensen te benaderen.