Op zoek naar mijn positie; over ouderbegeleiding en systeemoptiek

Omschrijving

De ouderbegeleider heeft een ingewikkelde dubbelrol: enerzijds als begeleider van het ouder- en gezinssysteem, anderzijds als consulent voor verscheidene bij het kind betrokken partijen. Aan de hand van een casus over een conflict tussen school en ouder wordt beschreven welke dilemma’s hierbij kunnen ontstaan. Reflectie op het eigen handelen, ouderschapstheorie en systeemdenken leiden tot een veranderde opstelling van de ouderbegeleider. Zo wordt een impasse in de samenwerking tussen ouders en een school voor speciaal onderwijs doorbroken.

Nicole Hermans is orthopedagoog en werkt als ouderbegeleider bij de Effatha Guyot Groep, een instelling voor zorg en onderwijs aan doven, slechthorenden en communicatief beperkten. E-mail\ n.hermans@kegg.nl


Inleiding

Als orthopedagoog was ik gewend kindgericht te denken. Toen ik als ouderbegeleider ging werken merkte ik dat ik een minder kindgerichte positie moest innemen. In recente Nederlandse literatuur wordt in dat verband geregeld gesproken over ‘de ouderbegeleidende positie’, en gedurende een opleiding ouderbegeleiding kreeg dit begrip voor mij steeds meer inhoud. Ik begin met een korte toelichting op dat uitgangspunt, waarna ik aan de hand van een casus beschrijf wat ouderbegeleiding in het kader van een school kan betekenen en welke ontwikkeling ik zelf daarin doormaakte.