PIP 111 - 2019

Opscheppen. Haantje de voorste willen zijn. Emotioneel reageren op falen en kritiek. Voortdurend op zoek zijn naar bevestiging. Het kenmerkt het gedrag van sommige kinderen. Bestaat er zoiets als narcisme bij kinderen? Zo ja, hoe is het te herkennen en wat zijn de consequenties? En waar komt dat narcisme precies vandaan?

Opscheppen. Haantje de voorste willen zijn. Emotioneel reageren op falen en kritiek. Voortdurend op zoek zijn naar bevestiging. Het kenmerkt het gedrag van sommige kinderen. Bestaat er zoiets als narcisme bij kinderen? Zo ja, hoe is het te herkennen en wat zijn de consequenties? En waar komt dat narcisme precies vandaan?

In deze tijd van globalisering groeit het aantal internationale gezinnen, waardoor kinderen steeds vaker meertalig opgroeien. Deze nieuwe realiteit vraagt om nieuwe inzichten die rekening houden met het taalleerproces van meertalige kinderen. Het is hoog tijd om een aantal kwalijke misverstanden over meertaligheid uit de weg te ruimen

Volgend jaar bestaat BOinK, de Belangenvereniging van Ouders in de Kinderopvang, 25 jaar. Gjalt Jellesma is al jarenlang voorzitter van de vereniging waarvan de oudercommissies van kinderopvangorganisaties de leden vormen. Jellesma heeft uitgesproken opvattingen over waar het met de sector naartoe moet. Hij laat deze regelmatig in de media doorklinken. In gesprek met Bas Levering nam hij een kleine duik in de geschiedenis.

De laatste tien tot vijftien jaar verschuift het denken over ouders van uithuisgeplaatste (pleeg)kinderen. Waar ouders eerst op afstand werden gehouden, weten we nu hoe belangrijk het is dat ouders deel uitmaken van het opgroeien van hun kind, ook als het bij pleegouders woont. Binnen de jeugdzorg wordt dan ook al gesproken over ‘gedeeld opvoederschap’ (Haans, 2017). Dat klinkt veelbelovend, maar is complex in de praktijk van alledag.

In de schoolpraktijk bestaat grote verwarring over dyslexie. Heeft het een genetische oorzaak, een neuro-f ysiologische of komt het vooral door slecht leesonderwijs? Wetenschappers verschillen hierover sterk van opvatting en belasten daarmee de praktijk. Om over de dyslexie-industrie nog maar te zwijgen.

In het gewone leven zijn verschillen tussen mensen verrijkend, maar in het onderwijs blijkt dit gegeven keer op keer problematisch. Zie het gedoe rond ‘passend onderwijs’; we worstelen met achterblijvers, hoogvliegers of zittenblijvers en met een toenemend aantal thuiszitters. Grote boosdoener achter dit geploeter is het leerstofjaarklassensysteem dat we maar niet durven loslaten.

PIP 111 - complete uitgave